Yangiliklar 887
Sogʻinch
Lacetti rusumli avtomashina yoqilgʻi quyish uchun shoxobchada toʻxtadi. Eshiklar birin-ketin ochilib yoʻlovchilar tusha boshlashdi. 3 soat yoʻl yurib, diqqinafas boʻlganliklari uchun mashinadan tushishlari bilan yuzlariga urilgan shabada biroz boʻlsa ham rohat bagʻishlay boshladi. Iyun oyining oʻrtalari boʻlgani sababli quyosh hech kimni ayamayotgandek edi. Toshkentdan vodiyga kelayotganlar ichida egizak aka-ukalar ham bor. Bir qarashda ikki tomchi suvdek oʻxshash, ammo yaqinroqdan tanishadigan boʻlsa bir-biridan tubdan farq qiladi. Hasan biroz ogʻir bosiq, ichimdagini top deydiganlar toifasidan. Husan esa uning sal teskarisi. Lekin boshiga bir tashvish kelsa ikkisi ham birdek kuyunadi. Hasan-ku dardini sirtiga chiqarmaydi, biroq Husan sal boshqacharoq, kelgan muammoni tezroq hal qilishni xohlaydi, jahli chiqsa olov boʻlib yonib oladi-da, ozgina vaqt oʻtgach chuqur oʻylay boshlaydi. Aka-ukalar poytaxtga kelishganiga ham 10 oydan oshmoqda. Shu vaqt oraligʻida bir necha marta qishloqqa borib kelishdi. Lekin ikki oy oʻtar-oʻtmas sogʻinch yana yurakni oʻrtay boshlaydi. Qishloqqa ketayotganidan ikkisi ham birdek xursand. Ammo, yoʻl azobi odamni ezib yuboradi-da, yana yetmaganday quyosh ham 50 darajada qizdiryapti.
Oxirgi paytlarda Husanni hech ham kayfiyati yaxshimas. Bir ish qilishga qiziqishi yoʻq, hech narsa qilgisi kelmasdi. Uyga ketishini rejalashtirganidan keyin ancha koʻngli yorishdi. Mana yoʻl mashaqqati qancha qiyin boʻlsa ham ogʻzi qulogʻida, chunki jonajon qishlogʻiga ketyapti-da. U endi soʻngi paytdagi oʻzida boʻlayotgan oʻzgarishlarni tushuna boshlagandek edi.
Bir necha soatdan keyin bolaligi oʻtgan oʻsha qishloqqa yetib boradi. Qalbidan mehr qaynab chiqadigan onajonisini bagʻriga bosadi. Yaqin insonlarini diydorini koʻrishga muyassar boʻladi. Hayot ifori urilib turadigan hovlisidan toʻyib-toʻyib nafas oladi. Suvlari muzdek boʻlgan soyda yuz-qoʻllarini yuvadi. Husan hammasini angladi. Uning kayfiyatining oʻzgarish sababi sogʻinch ekan. Ota-onasiga va qishlogʻiga boʻlgan sogʻinch ekan. Bu tuygʻuni tushunishi uchun ancha vaqt kerak boʻldi.
“Sogʻinch” deb atalgan bu tuygʻuni tushunish ham tushuntirish ham murakkab. Koʻngil nima istashini oʻzi ham bilmay qoladi. Oʻziga yetti yod begona boʻlgan insonlar ichida yashash, ularning har biri bilan murosa qilish va har qanday vaziyatdan silliq chiqib ketishni oʻzi boʻladimi. Shunday muammolar girdobida yurgan payt albatta seni doim, har qanday holatda ham qoʻllab-quvvatlab turadigan ota-onasini sogʻinadi.
Turli xil oʻy-hayollar bilan boʻlib mashina chiqqanini ham sezmay qolgan Husanning fikrlarini Hasanning “tur ketdik” degan gapi boʻldi. Yoʻlovchilar birin-ketin oʻz joylariga chiqishdi-da, qishloq tomon yoʻllarini davom ettirishdi.
Saidahmadova Zulfizar Ibrohim qizi,
Òzbekiston davlat jahon tillari unversiteti
Media va kommunikatsiya fakulteti 2-bosqich talabasi.
Fikringizni qoldiring